هفته سی ام

با محاسبات شخصی خودم این هفته ی سی ام است که تو در دنیا وجود داری پسرم، آری تو هنوز تنت به اکسیژن نخورده، هنوز پایت به زمین نخورده ولی روح داری رنج و نشاط را میدانی گاهی با خودم حرف میزنم سریع واکنش نشان می‌دهی پدرت صحبت می‌کند بال بال میزنی به همه احوالات من ابراز احساسات میکنی

میترسم عواطف تو به قوه ی منطق ات غلبه کند و در نتیجه بشوی مثل منه کم خرد که همه عمرم را فدای احساسات و رفاقت و معرفت باختم، ولی تو باید منطقیه مایل به خشن باشی، تو رئیس و مدیر و وزیر و وکیل فردای این دنیایی باید عقل و خرد ات زور بیشتری داشته باشد.