نوروز باز ستانی

گذشته رو با چایی میگذرانیم و آینده رو با سیگار میسازیم و سرما رو با ستاره تحمل میکنیم و نوشته ها رو به وبلاگ ها میسپاریم...

از بالا به پایین که بیاییم هوای نوروز امسال اصلا مثل هشت سال قبل نیست، هرسال این روزها ما مثل اسفند رو آتیش بالا پایین میشدیم از گرما، ولی امروز از سرما مجبور شدم چادرمو که همیشه از در مجتمع ورش میداشتم، از تو کیفم دربیارم بپیچم دور خودم

پایینتر که بیاییم هوای زمین آلوده است رفیق... مثل ریه ای که شده سردخونه ی جسد معشوقه ای که صاحبش قصد دفنش رو ندره.

از زمین دیگه ننویسم اگه بنویسم باید از خیابون های دلمرده و خودخاهی مردمانش و بدمزه بودن ذرت مکزیکی هاش بنویسم که چه دلدردایی میاره

اونم ذرت مکزیکی های بوستان علوی بعد از سرگیجه ای که بعد از سوار شدن تو سورتمه برات ایجاد میشه... آه من امسال چه نوروز خوشی دارم میگذرونم آه...