غربی ها با سه کلیدواژه آزادی، دموکراسی و حقوق بشر افکار عمومی را اداره میکردند. شرقی ها با دو کلیدواژه مبارزه ی پرولتاریا با امپریالیسم و برابری...
امام پنج کلید واژه ی قرآنی را در مقابل آن پنج کلیدواژه قرار دادند:
امامت محوری، امت گرایی، عدالت گستری و دوقطبی مستکبرین و مستضعین اساس تئوری امام خمینی بود.
اصل »امامت محوری« مهمترین کلیدواژه بود. سیستم امت-امامت حرف جهانشمول اسلامی بود که در عرصه ی سیاست احیا شد.
سید مصطفی میرمحمدی میگوید: ده سال هرکاری کردیم، یک رسانه ی غربی پیدا شود که بگوید »امام خمینی» نشد! همه میگفتند »آیت الله خمینی«.
سال 59 به یکی از اساتید یهودی آلمان گفتم: استاد چرا رسانه های شما نمیگویند امام خمینی؟
خنده ای کرد و گفت آخر ما بعضی چیزها را متوجه شدیم!
کیفش را باز کرد و یک کتاب درآورد. ترجمه ی آلمانی کتاب »ولایت فقیه« امام بود. گفت امام خمینی یک تئوری جهانی دارد. وقتی ما بگوییم »امام« ایشان بین کشورهای دنیا شاخص میشود. چون کلمه ی امام قابل ترجمه نیست. ولی وقتی بگوییم »رهبر« این کلمه در فرهنگ غرب بارمنفی دارد. دیگر ما ایشان را کنار استالین و موسیلینی و هیتلر قرار نمیدهیم... کلمه ی رهبر به نفع ما و کلمه ی امام به نفع آقای خمینی است. از طرف دیگر اگر ایشان یک جایگاه دینی دارد، ما به ایشان میگوییم »آیت الله« اما »امام« یک بار معنوی دارد! از طرفی ایشان آن طور میشود امام امت اسلامی که مسلمان های دنیا را دور خودش جمع بکند!
با این صراحت این را به من گفت...
وقتی آقای ع.ه.ر جای »امام« گذاشت »رهبر«، »امت« شد »ملت«... یعنی عملن سیستم ملت-رهبر انگلیسی را پذیرفتیم و سیستم امت-امامت امام خمینی را کنار گذاشتیم. وقتی »امت« شد »ملت« عناصر امت یعنی »خاهران و برادران قرآنی« که وظایفی مثل امر به معروف و نهی از منکر نسبت به هم دارند، تبدیل شدند به عناصر ملت یعنی »شهروند« و »هموطن«...
تا موقعی که کلیدواژه های قرآنی امام خمینی که رأس آنها امام بودن »ولی فیقه است، احیا نشود، هرکاری که بکنیم وصله پینه کردن است.
